Over Max Velthuijs

Over de Max Velthuijs-prijs

Over Max Velthuijs

Max Velthuijs (Den Haag, 22 mei 1923 – Den Haag, 25 januari 2005) was de jongste in een gezin met vier kinderen. Hij had drie zussen. Zijn ouders waren allebei onderwijzer. Hij bezocht de handelsschool en werkte in een hoedenwinkel. Tot zijn vreugde kon hij in 1944 een opleiding tot ontwerper/schilder gaan volgen aan de Arnhemse Academie voor de Beeldende Kunsten, maar al snel hielden die lessen op omdat Arnhem vanwege de oorlog werd ontruimd. Hij voltooide zijn opleiding dus niet.

VelthuijsKikker

Vanaf 1962 maakte Max Velthuijs illustraties voor kinderboeken. Later schreef hij ook zelf teksten bij eigen tekeningen. Vanaf de jaren tachtig maakte hij prentenboeken en verwierf hij grote bekendheid met zijn verhalen over Kikker, waarvoor hij verschillende Gouden en Zilveren Penselen en Griffels ontving. In 2003 verscheen Ik bof dat ik een Kikker ben, een biografie van Max Velthuijs, geschreven door Joke Linders.

< Terug
Max Velthuijs-prijs Max Velthuijs-prijs

Max Velthuijs-prijs

Max Velthuijs-prijs 2016 voor Dick Bruna

Het bestuur van de Stichting P.C. Hooft-prijs voor Letterkunde heeft dinsdag 15 maart besloten de Max Velthuijs-prijs 2016 toe te kennen aan Dick Bruna (Utrecht, 1927). Deze driejaarlijkse oeuvreprijs is in 2006 ingesteld ter bekroning van het werk van een Nederlandse illustrator.

De Max Velthuijs-prijs 2016 voor het gehele oeuvre van Dick Bruna is toegekend op voordracht van een jury bestaande uit Annelies Fontijne (voorzitter), Carll Cneut, Gert Gerrits, Wim Hofman en Gioia Smid. Recente eerdere laureaten zijn Wim Hofman (2013), Thé Tjong-Khing (2010) en Mance Post (2007). Aan de prijs is een bedrag verbonden van € 60.000.

Dick Bruna is vele malen bekroond en vele exposities werden aan zijn werk gewijd. Zijn werk is opgenomen in de collecties van het Centraal Museum Utrecht en het Rijksmuseum Amsterdam.

Overwegingen van de jury:
Bruna is de meester van de klare lijn. Hij weet met een minimaal kleurenpalet een maximum aan effect te bereiken. Het ogenschijnlijk gemak waarmee hij ruimte in een perspectiefloos vlak brengt is ongeëvenaard.
De eenvoud van zijn werk is betoverend. Het vereist een groot talent om werk van deze kwaliteit te maken. Bruna is zich blijven verbeteren door niet aflatend te zoeken naar het juiste evenwicht in de compositie. Hij heeft telkens de grens opgezocht in zijn streven naar een nog eenvoudiger vorm. Zijn doelgerichte werkwijze dwingt grote bewondering af.

Archief Max Velthuijs-prijs