Over de P.C. Hooft-prijs
P.C. Hooft
P.C. Hooft (Amsterdam 16 maart 1581 – Den Haag, 21 mei 1647), was geschiedkundige, dichter en toneelschrijver. Hij was de zoon van Cornelis Hooft, die verschillende functies in het bestuur van Amsterdam had vervuld, onder andere als burgemeester. Na een reis door Europa, studeerde de jonge Hooft rechten in Leiden. Hij wordt gezien als een exponent van de renaissance in Nederland en had humanistische ideeën. Hij was geen kerklid en koos in de strijd tussen katholieken en protestanten (ten tijde van de Tachtigejarige Oorlog) geen partij.
Hooft trouwde in 1610 met Christina van Erp. Na haar dood in 1624 trouwde hij met Leonora Hellemans, in 1627.
Hooft was drost van Muiden en baljuw van het Gooiland. Daarnaast was hij rechter. Hij woonde veertig jaar in het Muiderslot. Omdat hij er soms nogal stil vond, vroeg hij mensen te logeren die net als hij geinteresseerd waren in literatuur. Deze kring werd de Muiderkring genoemd.
Hooft gebruikte zijn toneelstukken om zijn staatkundige ideeën wereldkundig te kunnen maken. Zijn bekendste stukken zijn Geeraerdt van Velsen (1613), over de moord op Graaf Floris V en Baeto (1617), over de rol van de Bataven bij de totstandkoming van Nederland.
Ook schreef hij liefdespoëzie. Zijn bekendste werk is Emblemata amatoria, liefdesemblemen uit 1611. Tot zijn dood schreef hij aan de Nederlandsche historiën. De laatste zeven delen (van de zevenentwintig) verschenen postuum. < Terug
.jpg)
